زرشک (1)

صبح سه شنبه هشتم آذر عازم شیراز بودم قرار بود که ساعت یازده پرواز انجام شود که با تأخیر حدود سه ساعته ای که ایران ایر داشت و بسیار هم عادی می نمود ساعت دو بعد از ظهر به سمت شیراز پرواز کردیم. بعد از ظهر که به شیراز رسیدم باران نسبتاً شدیدی در حال باریدن بود. چند ساعت طول کشید تا برخی از وسایل را تهیه کنم و در محل جدید اقامتم مستقر شوم. اواخر شب بود که توانستم اتصال اینترنت را به کمک تلفن همراه برقرار کنم و شروع به گشت گذار در صفحات وب بپردازم. گویا در این چند ساعتی که درگیر مسافرت و تهیه وسایل اقامتی بودم و از دنیا بی خبر مانده بودم کلی اتفاقات غیر عادی افتاده بود که در اغلب صفحات اینترنتی صحبت از آنها بود. عده ای که خود را دانشجوی بسیجی می نامیدند به سفارت انگلستان در ایران یورش برده و اقدام به تخریب اموال و آتش زدن اماکن آن نموده بودند.

اولین واقعیتی که از این تصاویر فهمیدم هماهنگی کاملی بود که بین مأمورین انتظامی محافظ سفارت و حمله کنندگان بود. در حقیقت این نیروها در بازی کردن نقش دکوراسیون بسیار موفق عمل کرده بودند. همچنین این تصاویر به شدت دانشجو بودن این افراد را زیر سوال برده بود. اما آنچه که بیشتر برای من جذابیت داشت انگیزه این افراد از انجام این عمل بود. وقتی که این حمله بسیجی ها به سفارت انگلیس را در کنار رفتارهای غیر طبیعی گذشته آنها از قبیل سرکوب مردم معترض، راهپیمایی های گاه و بیگاه، تجمعات مذهبی و سیاسی و خیلی کارهای دیگر قرار می دهم این سوال دوباره در ذهنم شکل می گیرد که چگونه یک شخص مرتکب چنین رفتارهایی می شود که از نظر من کوچکترین سازگاری با عقل و منطق را ندارد؟ گاهی این اعمال بسیجی ها آنقدر زیاد و مداوم می شود که باعث می شود دوباره عقلانی و منطقی بودن افکارم را بسنجم. در هر صورت این بسیجی ها بخشی از واقعیت جامعه امروز ایران هستند و باید دلیل وجود آنها را موشکافانه بررسی کرد. واقعیتی که اگرچه از حمایت و تجهیز نامحدود حکومتی برخوردار است اما توانسته بخشی هرچند نه چندان بزرگ از توده ها را جذب کند.

چندی پیش قانونی برای اختصاص درصدی از درآمدهای نفتی به بسیج به وجود آمد. در سیستم بانکی ایران بیشترین سود بانکی متعلق به افرادی است که در عضویت سازمان بسیج هستند. مزایای تحصیلی و استخدامی زیادی برای بسیجیان وجود دارد. و بسیاری  موارد دیگر شاید باعث شود این نتیجه گیری را داشته باشیم که جذب برخی از اقشار به این سازمان به دلیل این مزایا و حمایت های حکومتی است. اما واقعیت این است که شاید منافع فوق سبب افزایش اعضای رسمی این سازمان شود اما نمی تواند فرد را نسبت به انجام اعمال غیر طبیعی نظیر حمله به سفارت یا سرکوب همشهریانش مجاب نماید. (ادامه دارد)