راه های زاگرس

برای من راه ها همیشه یک جاذبه بوده است. زمانی که یک مقصد را برای سفر در نظر می گیرم غالباً جذابیت راهی که باید طی شود بیشتر از جذابیت مقصد اهمیت دارد. به نظر می رسد آنچه که در حرکت است بیشتر از آنچه که در سکون است ذهن آدمی را به خود معطوف می کند و آدمی وقتی در حرکت است ذهنش بیشتر متوجه پدیده های ساکن می شود.

کوه ها چه در ادبیات و چه در باور مردم همواره نماد استقرار صلابت و ساکن بودن بوده است. مصرع دیو سپید پای دربند و یا اصطلاح کوه به کوه نمی رسد بیانگر این است که کسی انتظار تحرک از کوه را ندارد.

کوه ها این اسطوره های اقتدار و استقرار، صلابت خود را به رخ هر ناظری می کشند. به واسطه این اقتدار لیاقت افزون تری را در بسوی خود کشاندن ابرها و باران و رطوبت از خود نشان می دهند و سپس با سخاوت دشت پست را سیراب می کنند. سرسبزی و خرمی متفاوتی که کوه نسبت به زمین های پست دارد عامل جذابیت دیگری می شود. جذابیتی دلفریبانه و دل انگیزانه، کوه هم مقتدر است هم عشوه گر.

اما این سمبل استقرار زمانی به زیباترین صورت رخ می نماید که از دید ناظری متحرک بدان نگریسته شود چنانکه سختی پیمایش کوهستان، صلابت را نشان می دهد و خرمی مسیر حرکت دلفریبی اش را. راه های پر پیچ و خم کوهستانی امکان تجربه این زیبایی را فراهم کرده است.

زاگرس کوهستانی است که از این راه ها و زیبایی ها کم ندارد. راه هایی که اگرچه شهرت جاده های البرز را ندارند اما در زیبایی و چشم نوازی جذبه بیشتری دارند. جاده های اقلید به یاسوج، آسپاس (سرحد) به رامجرد، دشت ارژن به قائمیه و کازرون، کازرون به بوشهر تا شهر دالکی، فراشببند به فیروزآباد، بیضا به کامفیروز، استهبان به نیریز، اردکان به تنگ تیزاب و یاسوج از جمله راه هایی است که در منطقه زاگرس جنوبی و مرکزی و در محدوده استان فارس قرار گرفته اند و مسافران را به عبور از خود فرا می خوانند.

شاید تنها قصوری که جاده های زاگرس نسبت به همتایان البرزی خود دارند این است که فصل زیبای آنها محدودتر و کوتاه تر است و این بدین معنی است که اگر بخواهیم لذتی کامل از تردد در راههای زاگرس ببریم، باید زمان و فصل مناسب را انتخاب کنیم.

جاده های دشت ارژن به قائمیه و به کازرون تا دالکی در زمستان پذیرای باران های بسیار شدیدی هستند که جریان آب از صخره های حاشیه جاده در حین بارندگی منظره ای بسیار زیبا به وجود می آورند. البته اسفندماه زیباتر هم می شود چون علاوه بر بارندگی سرسبزی دلنشینی نیز بر چشم نوازی اش می افزاید. جاده فراشبند به فیروزآباد از اواخر بهمن تا اوایل فروردین گلهای زیبای نرگس را مهمان حاشیه خود می کنند. راه هایی هم که شمالی تر هستند از اواخر بهمن تا اواخر اردیبهشت بسیار جذاب هستند و حتی برخی از آنها بخشی از زیبایی خود را در طول تابستان هم حفظ می کنند.

اکثر این راه ها دارای کیفیت مناسبی برای تردد هستند و گذر از آنها به سادگی امکانپذیر است.