پس از فلتر شدن سرویس Blogger به دلیل سخت شدن ویرایش و ایجاد پست های جدید، تصمیم گرفتم تا به سراغ یکی از سرویس های وطنی بروم. از آنجایی که بسیاری از سرویس های وبلاگ ایرانی تبلیغات تجاری بسیار سخیفی همراه خدمات وبلاگ به کاربران تحمیل می کنند و یا اینکه بعضی از آنها شامل نامهای سخیفتری چون پرشین هستند به ناچار اقدام به استفاده از سرویس wblug کردم. این سرویس دارای ویژگیهای بالا نبود اما به لحاظ ارائه امکانات جانبی و امنیت در سطح پایینتری قرار داشت. البته چون کدهای html این سرویس ساده تر بود با صرف وقت قابل توجهی توانستم مشکل کمی امکانات را تا حد زیادی کنم.
شروع کار من در wblug از اسفند ماه سال 89 بود و تا اواسط شهریور 90 که این وبلاگم هک شد حدود 10 پست منتشر کرده بودم. این بار هم ترجیح یک کالای ایرانی موجبات پشیمانی ام را فراهم کرد. اینک به این نتیجه رسیدم که تحمل دردسرهای عبور از فیلترینگ جمهوری اسلامی ایران بسیار بهتر از استفاده از سرویس های وبلاگ جمهوری اسلامی ایران است. اکنون به این می اندیشم که در کشوری که امکان حفاظت از یک سیستم ساده وبلاگ در برابر جوجه هکرها فراهم نشده است آیا می توان تدارک یک حمله بسیار گسترده به سرویس پیشرفته ایمیل google را دید؟
همزمانی قضیه هک وبلاگ با راه اندازی سرویس فارسی Blogger باعث شد تا دوباره به فکر بازگشت وبلاگ قبلی ام بیافتم که از سال 87 آن را ایجاد کرده ام. الیته فعلاً نتوانستم با کدهای html این سرویس کنار بیایم اما سادگی ویرایش مطالب و همچنین امکانات گسترده آن و به ویژه امنیت بهترین دلیل برای تحمل کردن مشکلات فیلترینگ است.
هکری که وبلاگم را در wblug هک کرده بود خیلی آدم با انصافی به نظر می رسد. با انصاف تر خود مسئولان wblug. در نظر بگیرید که چند مدت روی یک وبلاگ کار کنید و در زمانی که به اهدافتان می رسید ناگهان از کار بیافتد. برای مثال دو وبلاگ آزاد آذربایجان و دانشجو که از سرویس wblug استفاده می کردند توسط مسئولین خود سرویس از اینترنت پاک شدند. این دو وبلاگ غالباً اخبار حقوق بشر در ایران را پوشش می دادند. اینجاست که هکر با انصاف تر از مسئولان سرویس است چه هکر بعد از دو روز دوباره وبلاگ من را برقرار کرد اما مسئولان سرویس wblug دو وبلاگ یاد شده بالا را برای همیشه از اینترنت حذف کردند.