Миллион, миллион, миллион алых роз / Из окна, из
окна, из окна видишь ты / Кто влюблен, кто влюблен, кто влюблен и всерьез /Свою
жизнь для тебя превратит в цветы
میلیونها گل رز سرخ را تو از پنجره می بینی
عاشق راستین کسی است که به خاطر تو تمام زندگی خود
را تبدیل به گلهای زیبا کرده است.
آندری وزنسنسکی شاعر اهل روسیه، با الهام گرفتن
از افسانه ای که در میان مردم تفلیس رایج است، اقدام به سرودن شعر فوق نموده است.
بر اساس این داستان، نیکو پیروسمانی نقاش گرجی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن
بیستم، عاشق دختری به نام مارگاریتا می شود. مارگاریتا بازیگر یک گروه تئاتر دوره
گرد از فرانسه بوده است. ابراز عشق بی حد و حصر از سوی نیکو و بی توچهی مارگاریتا،
نقاش را به جنون می کشاند. مردمان تفلیس می گویند این عشق بدانجا رسید که نقاش
گونه های خود را بر جای پاهای بازیگر می سایید. در نهایت نیکو تصمیم خود را می گیرد
و خانه، تابلو ها و کل دارایی خود را فروخته و چندین ارابه پر از گل های گوناگون
تهیه می کند و ارابه ها را مقابل اقامتگاه مارگاریتا می برد. بازیگر از پنجره
ارابه های پر از گل را می بیند و خود را به نقاش رسانده و برای اولین و آخرین بار
او را می بوسد. چند روز بعد مارگاریتا به همراه گروه تئاتر برای همیشه تفلیس را
ترک می کند.
این شعر در سال
1982 با استفاده از موسیقی یک آهنگ لتونیایی، تبدیل به ترانه شد که تا کنون به
عنوان یکی از محبوبترین ترانه های روسی باقیمانده است.
عکس:
اثری از نیکو پیروسمانی درگالری دیمیتری شواردنادزه، تفلیس
Milyonlarca kırmızı gülü, sen pencereden izliyorsun
Hayatını ve her şeyini senin için güzel çiçeklere değişmiş birisi, işte
o dur dürüst aşık
Rus şair Andrey Voznesenski bir Tiflis masalından etkilenerek bu şiiri
söylemiştir. Bu Masala göre Niko Pirosmani 19uncu yüzyılın sonlarında ve 20incı
yüzyılın başlarında yaşayan Gürcistanlı ressam, Margaritta adlı bir kıza Aşık
oluyor. Aslında Margaritta bir gezmen Fransız tiyatro gurubunda oyuncu olarak
çalışıyordu.
Nikonun sonsuz aşkı ve Margarittanın
kaygısızlığı, onu çıldırtmış duruma götürüyor. Tiflis Halkının anlattığına göre
aşk öyle bir noktaya ulaşmıştı ki ressam hep yanaklarını oyuncunun ayak izlerine
sürülmekteydi. Niko Pirosmanı bir gün hayatının en önemli kararını verir:
evini, resimlerini ve her şeyini satarak bir kaç at arabası alıp onları çeşitli
çiçekler ve güllerle doldurarak Margarittanın kaldığı yerin önüne götürüyor.
Oyuncu camın arkasından bu manzarayı görünce hemen ressamın yanına koşup onu
ilk ve son kez olarak öpüyor. Bir kaç gün sonra Margaritta tiyatro gurupla
beraber Tiflisi terk ediyor.
1982 yılında,bu şiir bir Letonyalı müziğini kullanarak şarkı için
bestelendi. Bu şarkı hala en unlu Rusça Şarkıların arasında olmaktadır.
Foto: Niko Pirosmaniden bir resim Dimitri Şevartnatze galerisinde,
Tiflis